ಅಂದು ಶುಕ್ರವಾರ...ರಾತ್ರಿ ಸುಮಾರು ಹತ್ತು ಘಂಟೆ ಆಗಿತ್ತು....ನಾನು ಅಂದು ನಮ್ಮ ಊರಿಗೆ ಹೊರಟಿದ್ದೆ...ಮಜೆಸ್ಟಿಕ್ ಬಸ್ ಸ್ಟ್ಯಾಂಡ್ ನಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಬಸ್ಸಿಗೆ ಕಾಯುತ್ತ ಕುಳಿತಿದ್ದೆ......ಮುಂಗಾರು ಅಂದು ತಾನು ಬರುತ್ತಿರುವೆ....... ಎಂದು...ಮೆಘಸಂದೆಶ ಒಂದನ್ನು ಕಳುಹಿಸಿತ್ತು......ಮೋಡಗಳು...ಮಧ್ಯಾಹ್ನದಿಂದಲೇ ಊರಲ್ಲೆಲ್ಲ ಆವರಿಸಿದ್ದವು......ಆಗ ತಾನೇ...ಸಣ್ಣಗೆ ಮಳೆಯೂ ಶುರುವಾಗಿತ್ತು..ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲೇ ನನ್ನ 'ರಾಜಹಂಸವು' ಕೊಡ ಬಂತು..ನಾನು ನುಸಿ ಮಳೆಯಲ್ಲಿ ಓಡುತ್ತಾ ಹೋಗಿ ನನ್ನ ಹಂಸವನ್ನು ಏರಿ ಕುಳಿತೆ.....
ಬಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಒಂದೂ ಚಂದವಾದ ಹುಡುಗಿ ಇಲ್ಲ....ಆದರೂ ಸೀಟಿ ಹೊಡೆದುಕೊಂಡು ಓಡಾಡುತ್ತಿದ್ದ ನಮ್ಮ ರಸಿಕ conductor ಅನ್ನು ನೋಡಿ ಮನದಲ್ಲೇ ತುಸು ನಕ್ಕು...ಕಿವಿಗೆ earphoneಗಳನ್ನೂ ಚುಚ್ಚಿಕೊಂಡು ಹಾಡು ಕೇಳಲಾರಂಭಿಸಿದೆ....ಅದರಲ್ಲಿ ನಾದಮಯ ಎಂಬ ಮಧುರವಾದ ಹಾಡು ಬರುತ್ತಿತ್ತು....
ಹಾಗೆ ಕಿಟಕಿಯ ಪರದೆ ಸರಿಸಿ ಹೊರ ನೋಡಿದೆ....ಮಳೆಯೂ ಜೋರಾಗಿ ಬರಲಾರಂಭಿಸಿತ್ತು .....ಅದನ್ನು ನೋಡುತ್ತಾ....ನನ್ನ ಕವಿಮನಕ್ಕೆ...ಒಹ್...ಮುಂಗಾರು ಈ 'ನಾದಮಯ'ವಾದ ಹಾಡಿಗೆ ಕುಣಿಯುತ್ತಿದಾಳಾ...?ಅಂತ ಅನಿಸಿತು... ಇಂಥ ಹಲವು ಹುಚ್ಚ್ಚು ಯೋಚನೆಗಳು ಬರಲಾರಂಭಿಸಿದವು.....ಹಾಗೆ........seatನ ಮೇಲೆ ಒರಗಿಕೊಂಡು ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿದೆ.....ಬಸ್ ಕೂಡ ಹೊರಟಿತು.....
ಅಷ್ಟರಲ್ಲೇ....ಹಿಂದಿನಿಂದ ಯಾರೋ ಒಬ್ಬರು..ರೀ...conductor ಸಾಹೇಬರೇ.......ಅಂತ ಕೂಗಿದರು....ಯಾರು ಅದು ಅಂತ ಹಿಂದೆ ತಿರುಗಿ ನೋಡಿದೆ...ಒಬ್ಬ...ಹಿರಿಯರು...ನಿಂತಿದ್ದರು....ಏನ್ರೀ ಇದು...ನೀರು ಎಲ್ಲ ಒಳಗೆ ಸೋರುತ್ತಿದೆ.. ಅಂತ ಕೂಗಿದರು....ನಮ್ಮ conductor ಬಂದು....ತನ್ನ ಕನ್ನಡಕವನ್ನು ಹಾಕಿಕೊಂಡು...Sherlock Holmes levelನಲ್ಲಿ investigate ಮಾಡಿದರು.... ಸರ್....ಬನ್ನಿ ...ನನ್ನ ಸೀಟ್ ಬಿಟ್ಟು ಕೊಡ್ತೇನೆ...ಅಂತ ಅಂದು.....'ಸೋರುತಿಹುದು...ಮನೆಯ ಮಾಳಿಗಿ...ಅಜ್ಞಾನದಿಂದ....' ಅಂತ ಹಾಡುತ್ತ ಡ್ರೈವರ್ ಕಡೆಗೆ ಹೊರಟರು...
ಒಂದೇ ಕಲಾತ್ಮಕ ವಾಕ್ಯದಲ್ಲಿ ಸಾರಿಗೆ ಸಂಸ್ಥೆಯ ಪಾಡನ್ನು ಬಣ್ಣಿಸಿದ ಆ conductorಗೆ ಮನಸಲ್ಲೇ ಮೆಚ್ಚುಗೆ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸುತ್ತಾ....ನಾನು ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ...ಕುಣಿಯುತ್ತಿದ್ದ ಮುಂಗಾರನ್ನು ನೋಡಿ...ಹಾಗೆ .......ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿ ನನ್ನ ಹಾಡು ಹಾಗು ನನ್ನ ಹುಚ್ಚ್ಚು ಭಾವನೆಗಳಿಗೆ ಮರಳಿದೆ.....
No comments:
Post a Comment