Thursday, June 16, 2011

ಬಾ ತಾಯಿ ಭಾರತಿಯೇ ಬಿಗಿದಪ್ಪಿಕೋ......

ಮುನ್ನುಡಿ: ಕಳೆದ ೩೦ ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ದೇಶಕ್ಕೆ ಹಾಗು ಅದರ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯಕ್ಕೆ ಕುತ್ತು ಬರುವಂತ ಯಾವುದೇ ಘಟನೆ ನಡೆದಿಲ್ಲ. ಅಂದರೆ ನಮ್ಮ ತಾಯಿಯು ನಮ್ಮನು ಅಷ್ಟು ಸುಭದ್ರವಾಗಿ ಕಾಪಾಡುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ.....ಅದರ ಫಲವಾಗಿ ಇಂದಿನ ಪೀಳಿಗೆಗೆ ದೇಶ ಎಂಬುದರ ಚಿತ್ರಣ ಅಷ್ಟು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತಿಲ್ಲ.ಎಲ್ಲೋ ನಾವೆಲ್ಲಾ "ದೇಶ" ಎಂಬ ಭಾವನೆ ಇಂದ ದೂರ ಹೊಗಿತ್ತಿದ್ದೇವೆ ಅಂತ ಅನಿಸುತ್ತಿದೆ.

ಹಾಗಾಗಿ ತಾಯಿಯೇ ನಮಗೆ ಒಂದಷ್ಟು ಕಷ್ಟವನ್ನು ಕೊಟ್ಟು ದೇಶದ ಕಡೆಗೆ ಸೆಳೆತ ಮೂಡಿಸುವಂತೆ ಕೇಳಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು ಅಂತ ಅನಿಸುತ್ತಿದೆ.....



ಬಾ ತಾಯಿ ಭಾರತಿಯೇ ಬಿಗಿದಪ್ಪಿಕೋ

ನಿನ್ನ ಮಕ್ಕಳನು ನೀ ಬಿಗಿದಪ್ಪಿಕೋ

ಹುಂಬರು ಇವರೆಂದು ನೀ ಒಪ್ಪಿಕೊ

ಬಾ ತಾಯಿ ಭಾರತಿಯೇ ಬಿಗಿದಪ್ಪಿಕೋ.....



ಚಂಡಿಯಾಗಿ ಛಡಿಯನು ಹಿಡಿದು

ದೂರ ಓಡುತಿರುವವರನು ತಡೆದು

ಮಕ್ಕಳನು ದಂಡಿಸಲು ನೀ ಒಪ್ಪಿಕೊ

ಬಾ ತಾಯಿ ಭಾರತಿಯೇ ಬಿಗಿದಪ್ಪಿಕೋ



ಶತಮಾನಗಳಿಂದ ಇಲ್ಲೇ ಹುಟ್ಟಿದವರು ನಾವು

ಹುಟ್ತಲಿಕ್ಕಿನ ಮುಂಚೆ ದೇಶವನು ಕಟ್ಟಿದವರು ನಾವು

ಹೀಗೇಕೆ ಹೀಗಾದಿವೆನ್ದರಿತುಕೋ

ಮಕ್ಕಳನು ದಂಡಿಸಲು ನೀ ಒಪ್ಪಿಕೊ



ತಾಯಿ ಇಹಳು ಎಂದು, ನೀ ಹೇಳದಿದ್ದರೆ

ಇಲ್ಲೆಂದು ಅವರು ತಿಳಿದು...

ನಾ ನೀನು ಹೋಗಿ ಅವರೊಬ್ಬರಾಗಿ

ಇಲ್ಲೇ ಅಳಿದು....ಕಳಿದು....



ಗಾಬರಿಯು ಗೋಳ್ಳುವರು ಅವರು ಅಂದು

ಕಾಯುವವರು ಇಲ್ಲ ಎಂದು

ತಾಯಿಯು ಇಲ್ಲೇ ಇರುವಾಗಲೇ,

ನಾವು ಏಳಬೇಕು ಇಂದು...

ಆಕೆಯ ಸುತ್ತಲು ಎಲ್ಲ ಸೇರಿ

ಸ್ವರ್ಗ ಕಟ್ಟಲೆಂದು.....

ನಿಶೆಯ ಗರ್ಭ


ಯಾವ ಮಂಜಿದು ಮುತ್ತಿದೆ ನಮ್ಮನು

ಎಲ್ಲವೂ ತಣ್ಣಗಾಗಿದೆ

ಅಂದು ಚಿಗುರಿದ ಹಸಿರು ಗಿಡಗಳು

ಬರಲು ಬರಲು ಆಗಿವೆ.......



ಮಂಜಿನ ಗಡ್ದೆಗಳಡಿಯಲಿ ಎಷ್ಟೋ

ನೆನಪುಗಳು ಹೂದುಗೀ ಹೋಗಿವೆ

ಶಾಖವೆ ತಾಗದೆ, ಚಿಗುರದೆ, ಬೆಳೆಯದೆ

ಶವಗಳಾಗೀ ಹೋಗಿವೆ......



ತಣ್ಣನೆ ನಿಶೆಯ ಗರ್ಭದಿ ಒಂದು

ಬೆಂಕಿ ಉಂಡೆಯು ಬೆಳೆಯುತಿದೆ....

ಪ್ರಸವ ಸಮಯದಿ ಹೊರಗೆ ಬರುವನು

ನೇಸರನು ಎಂದು ಕಾಯುತಿದೆ.....



ಕಾಯಲೇ ಬೇಕು ಪ್ರಸವ ಸಮಯಕೆ

ಎಂದು ನೀನು ಅರಿತಿರು...

ಬೆಳಕು ಬರುವ ಸಮಯದಲ್ಲಿ

ನೀನು ಎದ್ದು ಕುಳಿತಿರು....



ನಿಶಾ ಮಾತೆಯ ಗರ್ಭದಿಂದ

ನೇಸರನು ಬಂದೇ ಬರುವನು.....

ಮಂಜು ಕರಗಿಸಿ, ಮೊಳಕೆ ಮೂಡಿಸಿ

ಬಾಳಿಗೆ ಬಣ್ಣವ ತರುವನು....

Friday, June 10, 2011

ತಬ್ಬಲಿ ತಾಯಿ….


ನಿಂತಿಹಳು ನೋಡಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ ತಾಯಿ

ಯಾಕಾದಳಾಕೆ, ತಬ್ಬಲಿ ತಾಯಿ….


ತಾ ಹಡೆದ ಎಲೆಗಳು

ತನ್ನನಗಲಿ

ಹಾರಿ ದೂರ ದೂರ......

ಬರ-ಬರಲು

ಆಕೆ ಒಡಲಾಗುತಿರಲು

ಬರಬಾರದೇನೋ ಪೋರ....


ಎಲೆ ಇರದೇ ಆಕೆ

ನಿಂತಿಹಳು ಯಾಕೆ

ಎಂದು, ನಿನ್ನ ನೀನು ಕೇಳು.....

ನಿನ್ನ ಹಡೆದ ಪಾಪ

ಆಕೆಯದ ಪಾಪ

ಎಂದು, ನೀನು ಹೇಳು.....


ತಾಯಿ ಬೇರು ನೋಡಿ

ಎಲ್ಲೆಲ್ಲಿ ಹರಡಿ

ಸಾರ ಸತ್ತ್ವ ಹೀರಿ.....

ಅದ ಉಂಡ ನೀನು

ಹಿಂಗಾದೆಯೇನು

ತಾಯಿಗೇನೆ ಆದೆ ಮಾರಿ....


ಎಷ್ಟು ಎತ್ತರೆತ್ತರಕೆ

ನೀನು ಬೆಳೆದರೂ

ಆಗಲಿಲ್ಲ ಸೂರ....

ನೀ ನೆನೆಯದಿರಲು

ಒಳಗೆ ಹೂತು ಹೋದ

ತಾಯಿ ಬೇರ ಸಾರ....