ಜನ್ಮವಲ್ಲ ನಿಂದು....ಅವತರಣ......

ಮುನ್ನುಡಿ: ತಾಯಿಯ ಎಲ್ಲ ಕರ್ಮಗಳಲ್ಲಿರುವ ನಿಸ್ವಾರ್ಥತೆಯ ಭಾವ....ನಿನ್ನ ನಗುವಿಗೆ..ಆಕೆ ತನ್ನ ಅಳುವನ್ನು....ಹಾಗು ನಿನ್ನ ಅಳುವಿಗೆ..ಆಕೆ ತನ್ನ ನಗುವನ್ನು.....ಬಲಿ ಕೊಡುತ್ತಾಳೆ ....

ಆಕೆ ಎಂದೂ ತನ್ನ ಕಷ್ಟಗಳನ್ನು ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ...ಅದಕ್ಕೆ ಆಕೆ ಮೂಗಿ....ಮಕ್ಕಳು ಆಕೆಯ ನೋವನ್ನು ಕೇಳುವುದಿಲ್ಲ...ಅದಕ್ಕೆ ಅವರು ಕಿವುಡರು.....

ಅಂತಹ ಒಂದು ನಿಸ್ವಾರ್ಥ ಜೀವನ ಬರೇ ಒಂದು ಜನ್ಮವಾಗಿರಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ.....ಅದು ಒಂದು ಅವತರಣವೇ ಸರಿ......



ನಿನ್ನ ಭಾರವ ಆಕೆ ಹೊತ್ತಿಹಳು

ಭಾರವಲ್ಲವದು ಎಂದು ತಿಳಿದಿಹಳು

ನಿನ್ನ ಜನನಕೆ ಆಕೆ ಕಾದಿಹಳು

ಕನಸುಗಳೆಷ್ಟೂ ಆಕೆ ಕಂಡಿಹಳು

ಪ್ರಸವ ನೋವಿನಲಿ ಆಕೆ ಕೂಗಿಹಳು

ಜೀವವೊಂದಕೆ ನಾಂದಿ ಹಾಡಿಹಳು...

ಮಗುವ ಅಳುವಿಗೆ....ನಗುವುತಲಿಹಳು....

ಕೇಳದು ಆ ನಗುವು

ಯಾಕೆ ನಮ್ಮ ಕಿವಿಗೆ

ಮಾಸಿತು ಆ ನಗುವು.....

ನಿನ್ನ ಅಳುವ ಒಳಗೆ...



ಹಳೆಯ ಹಸಿರು ಸೀರೆಯ...ಆಕೆ ಉಟ್ಟಿಹಳು

ಹರೆದ ಸೆರಗನು ಆಕೆ ಮುಚ್ಚಿಹಳು

ಗಾಜಿನ ಬಳೆಯ ಆಕೆ ತೊಟ್ಟಿಹಳು...

ಕಾಸನು ಸೇರಗಂಚಿನಲಿ ಕಟ್ಟಿಹಳು

ಮಗಳಿಗೆ ಚಿನ್ನವ ಕೊಳ್ಳಲು ಹೊರಟಿಹಳು

ಮಗಳ ನಗುವಿಗೆ.....ನಗುವುತಲಿಹಳು....

ಕೇಳದು ಆ ನಗು

ಯಾಕೆ ನಮ್ಮ ಕಿವಿಗೆ

ಮಾಸಿತು ಆ ನಗುವು.....

ನಿನ್ನ ನಗುವ ಒಳಗೆ...



ಮನೆಯನು ತೊರೆದು ಮಗಳು ಹೊರಟಿಹಳು

ಮನದೊಳು ತಾಯಿ ಅವಳ ಹರೆಸಿಹಳು

ಕಣ್ಣೀರನ್ನು ಆಕೆ ಸುರಿಸಿಹಳು

ಮನದ ಹಿಂಡುವಿಕೆಯ...ಆಕೆ ಬಣ್ಣಿಸಳು .....

ತನ್ನ ನೋವನು ಹೇಳಳು ಅವಳು...

ಕೇಳದು ಆ ನೋವು

ಯಾಕೆ ನಮ್ಮ ಕಿವಿಗೆ

ಮಾಸಿತು ಆ ನೋವು.....

ನಿನ್ನ ನೋವ ಒಳಗೆ...



ಮಧ್ಯರಾತ್ರಿಯದು ಅವನೂ ಮಲಗಿಹನು

ಪಾಶ ಹಿಡಿಯುತಲಿ ಯಮನು ಬರುತಿಹನು

ಆಕೆಯೆಡೆಗೆ ಅವ ನೆಡೆದು ಬರುತಿಹನು

ಕ್ಯಯ ಮುಗಿದು ಅವ ಇಂತಿ ಎಂದಿಹನು

ಸಮಯ ಮುಗಿಯಿತು....ತಾಯೆ ಎಂದಿಹನು

ಸ್ವರ್ಗ ಕಾದಿಹುದು ಎಂದು ತಿಳಿಸಿಹನು

ಕೊನೆಯ ಆಸೆಯ ಅವನು ಕೇಳಿಹನು ......

ಮಗುವು ಮಲಗಿಹುದು..... ಎಂದು ಹೇಳಿದಳು

ಎಬ್ಬಿಸದಿರು ಅವನ...... ಎಂದು ಬೇಡಿದಳು...

ಕೇಳಲಿಲ್ಲ ಆ ಮೊರೆಯು ಮಗಗೆ......

ಅವನ ಸುಖ ನಿದ್ರೆಯೇ ಲೇಸು ಅವಗೆ.....



ಮೂಕ ತಾಯೆ.....ನೀನು ಯಾಕೆ........?

ಕಿವುಡ ಮಕ್ಕಳ ಹೆತ್ತೆಯಾಕೆ.........?

ಜನ್ಮವಲ್ಲ ನಿಂದು....ಅವತರಣ......

ಮರಣವಲ್ಲವದು......ಮಹಾಮರಣ......

ಹರಸುತಿರು ಎಂದೂ....ನೀನು ಎನ್ನ....

ಬರುವೆನು ಮತ್ತೆ ನಾನು ಆ ಮಡಿಲಿಗೆ ನಿನ್ನ.....