ಅದು ಮನವು ನುಡಿವ ಭಾಷೆ.....

ಮುನ್ನುಡಿ: ನಮ್ಮ ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ನಾವು ಶಬ್ಧಗಳಲ್ಲಿ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಹೇಳಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ.......ಅದನ್ನು ಕೇವಲ ಅನುಭವಿಸಬಹುದು ಅಷ್ಟೇ.......ಹಾಗೆಯೇ......ಬರೀ ಮಾತಿನಲ್ಲಿ ನಾವು ದೇವರ ನೆನೆದರೆ....ಅದು ಅವನಿಗೆ ಸೇರುವುದಿಲ್ಲ....ಮನಸ್ಸು ಅವನಲ್ಲಿ ಮೊರೆಯಿಟ್ಟರೆ ಮಾತ್ರ...ಅದು ಅವನನ್ನು ಮುಟ್ಟುತ್ತದೆ.....


ಅವೂ ಶಬ್ಧಗಳು.... ಏನೂ ಹೇಳವು

ಪೂರ್ತಿ ಭರ್ತಿ ಭಾಷೆ(ಭಾವನೆ + ಆಶೆ= ಭಾಷೆ)

ಮಾತಾಡು ಮನವೇ ನೀ ತಿಳಿಸಬೇಕು

ಆವಗ ನನ್ನ ಆಶೆ......



ಆ ಮಡಿಲ ಮಲಗಿ

ಈ ಹೆಗಲ ಎರಗಿ

ಕಂಡಂತ ಕನಸ ಭಾಷೆ.....

ಮೂಕ ಶಬ್ಧಗಳು ನುಡಿಯಲಾರವು

ಮನದ ಮಹಾ ಆಶೆ.....



ಆ ತಾಯಿ ನಗುವ

ಈ ಮಗುವು ಅಳುವ

ನಡುವೆ ಹರಿವ ಭಾಷೆ.....

ಶಬ್ಧಗಳು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗಲಾರವು

ಅದು ಮನವು ನುಡಿವ ಭಾಷೆ.....



ಹಾಡು ನನ್ನದು, ಕೇಳದು ನಿನಗೆ

ಶ್ಲೋಕ ಯಾವುದೂ ತಾಗದು ನಿನಗೆ

ಯಾವುದು ನಿನ್ನ ಭಾಷೆ....

ನೀ ಕರೀ ಮನವೇ, ಅವ ನನ್ನ ಕಡೆ

ಅದೇ ಆಶೆ ಇದು, ನನ್ನ ಕಡೇ.....



ನಾನ್ಯಾರು ತಂದೆ

ನಾನ್ಯಾಕೆ ಬಂದೆ

ನೀ ಹೇಳಬೇಕು ಇಂದೇ.....

ನಿನ್ನಲ್ಲಿ ನಾನು

ನನ್ನಲಿ ನೀನು

ಬೆರೆಯುವುದು ಎಂದು ಎಂದೆ.......