ಗುರು ನಮನ

ಮಣ್ಣಿನಾ ಕಣ್ಣಾಗ ಕಳೆಯನ್ನು ತುಂಬಿದಾ ಗುರುವೇ ನಿನಗ ಶರಣು

ದೇಹದಾ ಕಣಕಕ್ಕ ಹೂರಣಾ ತುಂಬೀದ ಬೆಳಕೇ ನಿನಗೂ ಶರಣು



ಚಿಗುರೀಗ ಒಡೆದೈತಿ, ಮರವಾಗಿ ಬೆಳಿತೈತಿ, ಇರಲು ನಿನ್ನ ಕರುಣಾ

ಭವ ದಾಟಿ, ಜವ ದಾಟಿ, ನಾ ಬರುವ ಈ ಧಾಟಿಗಿಲ್ಲ ಇನ್ನು ಮರಣಾ



ಆಂತರ್ಯಕೆ ಅಮೃತದಂದಾ ತಂದಾ ತಂದೆಗಿಲ್ಲ ಆಡಂಬರಾ

ಅಮೃತಧಾರೆಯ ಹಿಡಿದು, ಅಂತಃಪುರಕೆ ಬಾ ಅಂದೆಯಾ ಔದುಂಬರಾ ?



ನನ್ನೊಳಗಿನೊಳಗೆ ನೀ ಬೆಳಗು ಬೆಳಕೇ, ಓ ಗುರುವೇ ನೀನು ಬಂದು

ನಿನ್ನ ಚರಣದರುಣದಲಿ ಇರುವ ಬೆಳಕು, ಕರುಣೆಯಾಗಿ ನನ್ನ ಮಿಂದು